Sandığa saatlerle ifade edilecek kadar kısa bir süre kaldı.
Önemli bir tarihi dönemece daha giriyoruz. Son birkaç dönemdir yaşadığımız gerginliklerin zirveye ulaştığı bir seçim.
Tarihin ayrışma ve kırılma noktasındayız. Abartılı bulunabilir ancak, söylemeden geçmeyelim.
İlk defa bir seçim bilinmezliğe açılan kapı olacak. Belki de komşularda yaşanan sürecin evimize sıçramasına kapı aralayacak.
Seçimle ekonomik ve sosyal yönetim tercihinde bulunduğumuz kadar, güvenlik ve huzur seçiminde de bulunmuş olacağız.
Dostlarımız alınmasın, 13 yıl önce var olan huzur ve güven ortamı bugün yok. Onlar da itiraf ediyor ki, büyük bir felaketin eşiğindeyiz. Elhak tespit doğrudur. Ancak çözüm yanlıştır. Yine oy verin!” diyorlar. Peki, sormazlar mı felaketin sorumlusu kim? Kim ülkeyi ateş çemberine çevirdi? 13 yılda elindeki büyük güç ve imkânlarla, bu felaketi önleyemediyse, tekrar işin başına gelmekle nasıl önleyecek? Bu sorunun cevabı aranmıyor.
Sürü psikolojisindeki toplum da zaten bir şeyi sorgulamıyor.
Suriye’nin, Irak’ın, Libya’nın, Yemen’in hatta Mısır’ın bu günkü duruma gelmesinde en fazla kimin ihmali/katkısı var? Hangi projelerde kim görev aldı?
Birkaç dönem önce “Darbecilerden hesap sorduğumuz için oy verin” diyorlardı. Şimdi “Kandırıldık, şu kumpastan kurtulmamız için oy verin” diyorlar.
Eskiden Suriye ile bayram havası yaşattığımız için oy verin diyorlardı, “Sıfır sorun”du. Şimdi savaşın eşiğine geldiğimiz –hatta adı konmamış fiilen içinde olduğumuz- için oy verin diyorlar.
Toplumun önemli bir bölümü yardıma muhtaç yardımlarla yaşar hale geldi. Son 13 yıldaki bir buçuk milyon ailenin boşanma rakamı, acı tabloyu gözler önüne seriyor.
Pek çok kesim imanî, vicdanî değerleri/öncelikleri ve kaygıları bir kenara bırakıp dünyevi hesaplar menfaat beklentisi içinde oldu. Sadece bir örnek yeterli çünkü verilecek örneklerin hepsi Şüyuu vukuundan beter.
Meşhur tezkere döneminde aman Irak’a asker girmesin diye Ak Partiye yanlış yapıyorsunuz diyen cemaatler cemiyetler, Suriye meselesinde işgalciler gelsin diye dua ediyor.
Dini değerlerle alay edildiğinde, hatta itikadî hatalar işlendiğinde bir tek cümle sarf etmekten imtina eden, bu işlere karışmayan büyükler (!) ne hikmetse birden her şeyi unutuyor.
Eskiden dernek-dergah adıyla anılan yerler, şimdi holdingle, ihale ve iş takibiyle anılmaya başladı.
Kanaat önderlerinin bile boyunduruk altına alındığı ve geleceğin asla ümit olmadığı bir dünyadayız.
Dostlar ne kadar da Ak Parti ile Saadet aynı derse desin, kendilerini kandırdıklarının farkındalar. Şayet aynıysa tercihini Saadetten yana kullan. Peki ya aynı değilse?
Kimse “komşu yansın bana ne” diyemez. Biz komşudaki ateşe su taşımak, yangın çıkaranlara bağırmak, meydanlarda parmaklarını sallamak değil; ateşi söndürmek için geliyoruz.
Bir günah çıkarma ifadesi olarak hep duyarsınız, “Refahın ilk günlerinde şöyle çalıştık böyle çalıştık, köye gittik kente gittik.” Kanaatimizce o günkü çalışmalar bugünkü Saadet camiasının fedakârlığı yanında çok çok küçük kalır.
Tarih, bu zor döneminde büyük fedakârlıklar yaparak ve hiçbir dünyevi beklentisi olmadan cansiperane çalışan kahramanları altın harflerle yazacaktır.
Son günlerde basına yansıyan Ak Partide ki iç çatışma, gelecek döneme ilişkin önemli sinyaller veriyor. İnanıyorum ki, Saadet Partimiz seçimden sonraki süreçte belirleyici rol üstlenecektir inşallah.
Olanların hiç birine oh iyi olmuş demeyeceğiz bizim kimsenin şahsına karşı tepkimiz yok. Bizim davamız rövanşist değildir bizim Erbakan hocadan öğrendiğimiz “dava erinin herkese bir baba şefkati ile yaklaşmasıdır.
Diğerleri için söze ne hacet! Zaten bu işlerin ırkçılıkla da din düşmanlığıyla da düzelmeyeceği aşikâr. Derme çatma aşurelerle bu iş olmaz.
Katıksız, kayıtsız, idealist, hayatının merkezine iman ve cihadı yerleştirmiş inançlı kadrolara ihtiyaç var.
Başkasının dünyası için, ahiretini karartma!
Haydi, yüreğinin sesini dinle, Saadeti duyacaksın.
YORUMLAR